مفهوم اپیستمه یا الگوی معرفتی بر این دلالت دارد که تاریخ شکلی از قدرت است و چون هر عصری الگوی معرفتی خاص خود را دارد، بنابراین این الگوها هستند که کنترل کنندۀ شیوۀ نگرش انسانها و ادوار تاریخی به واقعیّت می باشند. در واقع تاریخ، بررسی نیروهای پیچیده و قدرتهایی است که تعیین کنندۀ گفتمانها و رویدادهای هر عصرند. بین قدرت و گفتمانها، تعاملی بی وقفه جریان دارد. همۀ  گفتمانها در جهان واقعی، که صحنۀ جنگ قدرتهاست، تولید می شوند و قدرت نیز از گفتمانها بر می خیزد، لذا صحبت کردن از گفتمانِ حقیقی بیهوده است چون فقط می توانیم بگوییم کدامیک از گفتمانها بیشتر قدرت دارد و کدامیک کمتر. اندیشۀ فوکو، بی ارتباط با سخن نیچه نیست که می گفت: مردم، زمانی فلسفه یا نظریه ای را حقیقی می دانند که با تعریف بزرگان و ایدئولوگ های حاکم بر جامعه، سازگار باشد.

نظرات شما عزیزان:

س. ظ

ساعت16:46---7 مهر 1391

دكتر اين پست فوق العاده ست :
با اجازه ي شما من هم مطلبي رو بهش اضافه كنم :
تعبیر مراسم دقیق قدرت،مفهوم بنیادی بخش عمده‌ای از آثار فوکو درباره قدرت را تشکیل‌ می‌دهد.قواعد و تعهدات برخاسته از این آیین‌ها و مراسم در حقوق مدنی و در قواعد اخلاقی‌ و در قواعد عام انسان شمول تجلی می‌یابند که به اصطلاح خشونت را کاهش می‌دهند.اما از دیدگاه اعتراض‌آمیز تبارشناس،چنین نمودها و مظاهر خوش‌نمایی همان ابزارهایی هستند که‌ به وسیله آنها سلطه پیش می‌رود.تاریخ،داستان ترقی عقل کلی نیست بلکه عرصه عملکرد مراسم قدرت است و در نتیجه،بشریت از یک نوع سلطه به نوعی دیگر می‌رسد.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: